Volkenkunde heeft altijd reeds mijn interesse gehad. Wie is de mens en wat maakt dat die zichzelf zo bijzonder meent te kunnen vinden?
Vooral in het verleden heeft de mens erg veel bouwsels nagelaten wat het bezichtigen waard is. Maar dan kwam dan als vanzelf de vraag bij wie zij waren, en waarom zij die dingen hadden gedaan?
Voor het bezichtigen van historische bouwwerken zit men goed als men in de landen rondom de Middellandse zee verkeert, want dit is een ware schatkamer aan historie.
Veel van mijn reizen gingen dan ook naar dat soort landen toe. Kreta, Rome, Israël, Jordanië, Egypte ...
Dat laatste land is natuurlijk een 'must' voor iedereen die geínteresseerd is in de oudheid. Ik kon er dan ook niet omheen dit land eens te gaan bezoeken.
Maar ik wilde dit land dan wel bezoeken vanuit een zeker gezichtspunt, niet enkel standaard die piramides en dergelijke gaan bezichtigen.
Een bezoek aan Kreta 9 jaar ervoor, en een bezoek aan Jordanië het jaar ervoor, hadden voor mij duidelijk gemaakt wat mijn specifieke interesse zou gaan hebben tijdens dat bezoek aan Egypte.
Dit vereist natuurlijke enige uitleg.
Mijn allereerste bezoek aan het Griekse eiland Kreta in het jaar 2000 om daar de allereerste sporen van Europese beschaving te gaan bekijken (Knossos bv) had mijn interesse gewekt in het begrip 'Zeevaarders'. Mij was natuurlijk reeds lang bekend geweest dat de mens erg vroeg in de evolutie al een zekere 'band' met de zee had. Maar dat men vele duizenden jaren geleden al schepen kon bouwen om daarmee zeeën te gaan bevaren en zelfs over te steken, dat mag toch op zijn minst een bijzondere eigenschap worden genoemd.
Iedereen die interesse heeft in de oudheid, en vooral dan die oudheid waarin Egypte vaak ter sprake komt, heeft wel eens gehoord van de Phoeniciërs. Dat was een zeevarend volk wat vooral handel dreef met Egypte die zelf niet zoveel kundigheid hadden in het bevaren van de zeeën, dat lieten ze liever aan die Phoeniciërs over.
Zodoende worden deze Phoeniciërs tegenwoordig vaak als het eerste zeevarende volk beschouwd. Men spreekt uiteindelijk over een periode, ruim voordat onze jaartelling begon (plusminus 1500 v. Chr.). Mijn bezoek aan Kreta leerde mij echter dat dit helemaal niet klopte, want de eerste bewoners van dit eiland waren al zeevarende handelaars geweest, ruim voordat er überhaupt sprake zou zijn van een 'Phoenicië' ! En deze zeevaarders waren eveneens reeds bekend geweest bij de bevolking van Egypte, als de 'Keftiu'. Vele schilderingen in Egypte van dit volk zijn daar de stille getuigen van.
Die sporen wilde ik in 2009 zelf graag eens gaan bekijken in Egypte. En daarnaast was ik geïnteresseerd in de sporen van de Egyptische religieuze overtuigingen, waarvan ik wist dat onderdelen hiervan met de Hebreeuwse Mozes tijdens de uittocht (exodus) waren geëxporteerd. Dat had mijn bezoek het jaar ervoor aan Jordanië mij al geleerd.
Vooral in het verleden heeft de mens erg veel bouwsels nagelaten wat het bezichtigen waard is. Maar dan kwam dan als vanzelf de vraag bij wie zij waren, en waarom zij die dingen hadden gedaan?
Voor het bezichtigen van historische bouwwerken zit men goed als men in de landen rondom de Middellandse zee verkeert, want dit is een ware schatkamer aan historie.
Veel van mijn reizen gingen dan ook naar dat soort landen toe. Kreta, Rome, Israël, Jordanië, Egypte ...
Dat laatste land is natuurlijk een 'must' voor iedereen die geínteresseerd is in de oudheid. Ik kon er dan ook niet omheen dit land eens te gaan bezoeken.
Maar ik wilde dit land dan wel bezoeken vanuit een zeker gezichtspunt, niet enkel standaard die piramides en dergelijke gaan bezichtigen.
Een bezoek aan Kreta 9 jaar ervoor, en een bezoek aan Jordanië het jaar ervoor, hadden voor mij duidelijk gemaakt wat mijn specifieke interesse zou gaan hebben tijdens dat bezoek aan Egypte.
Dit vereist natuurlijke enige uitleg.
Mijn allereerste bezoek aan het Griekse eiland Kreta in het jaar 2000 om daar de allereerste sporen van Europese beschaving te gaan bekijken (Knossos bv) had mijn interesse gewekt in het begrip 'Zeevaarders'. Mij was natuurlijk reeds lang bekend geweest dat de mens erg vroeg in de evolutie al een zekere 'band' met de zee had. Maar dat men vele duizenden jaren geleden al schepen kon bouwen om daarmee zeeën te gaan bevaren en zelfs over te steken, dat mag toch op zijn minst een bijzondere eigenschap worden genoemd.
Iedereen die interesse heeft in de oudheid, en vooral dan die oudheid waarin Egypte vaak ter sprake komt, heeft wel eens gehoord van de Phoeniciërs. Dat was een zeevarend volk wat vooral handel dreef met Egypte die zelf niet zoveel kundigheid hadden in het bevaren van de zeeën, dat lieten ze liever aan die Phoeniciërs over.
Zodoende worden deze Phoeniciërs tegenwoordig vaak als het eerste zeevarende volk beschouwd. Men spreekt uiteindelijk over een periode, ruim voordat onze jaartelling begon (plusminus 1500 v. Chr.). Mijn bezoek aan Kreta leerde mij echter dat dit helemaal niet klopte, want de eerste bewoners van dit eiland waren al zeevarende handelaars geweest, ruim voordat er überhaupt sprake zou zijn van een 'Phoenicië' ! En deze zeevaarders waren eveneens reeds bekend geweest bij de bevolking van Egypte, als de 'Keftiu'. Vele schilderingen in Egypte van dit volk zijn daar de stille getuigen van.
Die sporen wilde ik in 2009 zelf graag eens gaan bekijken in Egypte. En daarnaast was ik geïnteresseerd in de sporen van de Egyptische religieuze overtuigingen, waarvan ik wist dat onderdelen hiervan met de Hebreeuwse Mozes tijdens de uittocht (exodus) waren geëxporteerd. Dat had mijn bezoek het jaar ervoor aan Jordanië mij al geleerd.
In het kielzog der zeevolken.
2009 vertrokken wij naar Egypte om daar meer te kunnen leren over de oude religie der Egyptenaren, en om meer aan de weet te kunnen komen over de mogelijke identiteit van 'Zeevolken', waarvan ik reeds wist dat zij vanaf de 14e eeuw voor Christus ineens de kusten van Egypte waren begonnen te 'teisteren'. Scheepsladingen vol gewapende mannen, vrouwen, kinderen, ouden van dagen waren aan de kusten van Faraonisch Egypte aangeland met de bedoeling zich daar te gaan vestigen.
Dit had de Egyptenaren dermate verontrust dat zij alles in het werk hadden gesteld deze - hen volledig onbekende - volken te weren.
Dit was hen gelukt en had als resultaat gehad dat deze 'bootvluchtelingen' uiteindelijk maar aan de kusten van Palestina waren neergestreken. Dat land zou uiteindelijk zelfs hun naam gaan dragen, want 'Palestina' komt van 'Peleset' wat de naam van enkelen onder die 'zeevolken' was.
Deze 'Peleset' zouden later zelfs in de Bijbel naam weten maken als Filistijnen. Dat was het volk waar de uit Egypte gevluchtte Hebreeën regelmatig mee in conflict zouden komen, volgens de verhalen dan. Het verhaal van David die met zijn steenslinger tegen de Filistijnse 'reus' Goliath vecht is natuurlijk wel bekend, evenals het verhaal van de Hebreeuwse 'Richter' en krachtpatser Samson die voor de verlokkingen van de Filistijnse Delilah zwicht.
Dankzij die Bijbel kon in ieder geval een mogelijk oorspronkelijk thuisland van die 'Peleset' achterhaald worden. In Jeremiah 47:4 staat namelijk het volgende:
"Want de HEERE zal de Filistijnen, het overblijfsel des eilands van Capthor, verstoren."
Het 'eiland van de Caphtor' was mij meer dan bekend, dit was namelijk Kreta. 'Caphtor' is de Hebreeuwse naam voor het Kretenzische handelsvolk wat door de Egyptenaren 'Keftiu' werd genoemd. Etymologisch hebben deze benamingen duidelijk dezelfde bron.
Maar dit plaatste mij wel voor een raadsel. Als deze 'bootvluchtelingen' die de kusten van Egypte hadden aangedaan de 'Keftiu' waren geweest, waarom hadden de Egyptenaren hen dan niet alszodanig herkend en hadden zij hen met geweld geweerd?
Daar kwam nog bij dat de 'Keftiu' er juist om bekend hadden gestaan geen krijgshaftig voorkomen te hebben en maar weinig gebruik te hebben gemaakt van allerhande wapentuig.
Nu was mij bekend dat omstreeks 1600 v. Chr. - er bestaat nog enige discussie over het precieze jaar - een uitbarsting van het vulkaaneiland Santorini (Thera) ten noorden van Kreta het einde had ingeluid van de Kretenzische beschaving in hun moederland. Vloedgolven (tsunami's) van tientallen meters hoog en zware aardbevingen hadden de steden der Keftiu met de grond gelijk gemaakt.
Dat leek mij voldoende reden om voor de overlevenden ergens een veilig heenkomen te gaan zoeken. En toch konden zij niet tot die 'Zeevolken' hebben behoord die pas 2 eeuwen later de kusten van Egypte bereikten.
Na in Egypte afbeeldingen te hebben gezien van zowel de Keftiu waarmee nog vreedzaam handel was gedreven, als die van de Zeevolken die door onder andere de Farao's Amenhotep III, Ramses II, Merneptah en Ramses III waren geweerd, besloot ik daar uitgebreid onderzoek naar te gaan doen.
2009 vertrokken wij naar Egypte om daar meer te kunnen leren over de oude religie der Egyptenaren, en om meer aan de weet te kunnen komen over de mogelijke identiteit van 'Zeevolken', waarvan ik reeds wist dat zij vanaf de 14e eeuw voor Christus ineens de kusten van Egypte waren begonnen te 'teisteren'. Scheepsladingen vol gewapende mannen, vrouwen, kinderen, ouden van dagen waren aan de kusten van Faraonisch Egypte aangeland met de bedoeling zich daar te gaan vestigen.
Dit had de Egyptenaren dermate verontrust dat zij alles in het werk hadden gesteld deze - hen volledig onbekende - volken te weren.
Dit was hen gelukt en had als resultaat gehad dat deze 'bootvluchtelingen' uiteindelijk maar aan de kusten van Palestina waren neergestreken. Dat land zou uiteindelijk zelfs hun naam gaan dragen, want 'Palestina' komt van 'Peleset' wat de naam van enkelen onder die 'zeevolken' was.
Deze 'Peleset' zouden later zelfs in de Bijbel naam weten maken als Filistijnen. Dat was het volk waar de uit Egypte gevluchtte Hebreeën regelmatig mee in conflict zouden komen, volgens de verhalen dan. Het verhaal van David die met zijn steenslinger tegen de Filistijnse 'reus' Goliath vecht is natuurlijk wel bekend, evenals het verhaal van de Hebreeuwse 'Richter' en krachtpatser Samson die voor de verlokkingen van de Filistijnse Delilah zwicht.
Dankzij die Bijbel kon in ieder geval een mogelijk oorspronkelijk thuisland van die 'Peleset' achterhaald worden. In Jeremiah 47:4 staat namelijk het volgende:
"Want de HEERE zal de Filistijnen, het overblijfsel des eilands van Capthor, verstoren."
Het 'eiland van de Caphtor' was mij meer dan bekend, dit was namelijk Kreta. 'Caphtor' is de Hebreeuwse naam voor het Kretenzische handelsvolk wat door de Egyptenaren 'Keftiu' werd genoemd. Etymologisch hebben deze benamingen duidelijk dezelfde bron.
Maar dit plaatste mij wel voor een raadsel. Als deze 'bootvluchtelingen' die de kusten van Egypte hadden aangedaan de 'Keftiu' waren geweest, waarom hadden de Egyptenaren hen dan niet alszodanig herkend en hadden zij hen met geweld geweerd?
Daar kwam nog bij dat de 'Keftiu' er juist om bekend hadden gestaan geen krijgshaftig voorkomen te hebben en maar weinig gebruik te hebben gemaakt van allerhande wapentuig.
Nu was mij bekend dat omstreeks 1600 v. Chr. - er bestaat nog enige discussie over het precieze jaar - een uitbarsting van het vulkaaneiland Santorini (Thera) ten noorden van Kreta het einde had ingeluid van de Kretenzische beschaving in hun moederland. Vloedgolven (tsunami's) van tientallen meters hoog en zware aardbevingen hadden de steden der Keftiu met de grond gelijk gemaakt.
Dat leek mij voldoende reden om voor de overlevenden ergens een veilig heenkomen te gaan zoeken. En toch konden zij niet tot die 'Zeevolken' hebben behoord die pas 2 eeuwen later de kusten van Egypte bereikten.
Na in Egypte afbeeldingen te hebben gezien van zowel de Keftiu waarmee nog vreedzaam handel was gedreven, als die van de Zeevolken die door onder andere de Farao's Amenhotep III, Ramses II, Merneptah en Ramses III waren geweerd, besloot ik daar uitgebreid onderzoek naar te gaan doen.
We wisten dat we daarvoor terug zouden moeten gaan naar Kreta, en besloten daarom in 2010 naar dit eiland terug te keren.
We wilden dit echter op een bijzondere manier gaan doen, namelijk min of meer op de wijze waarop de Keftiu het zelf zouden hebben gedaan. Vanaf zee. Ons was bekend dat er diverse organisaties waren die per kayak langs de kusten van Kreta reisden, dat leek ons ook wel wat maar dan wel per eigen kayak en liefst eentje waarmee dan ook nog eens kon worden gezeild. Zo deden de eerste eilandbewoners het uiteindelijk ook min of meer. Die hadden schepen waarmee zowel kon worden geroeid als kon worden gezeild.
Zo wilden we dan al die plaatsen gaan bezoeken die van historische waarde waren, om zo meer aan de weet te kunnen komen over de identiteit van die zeevolken en wat er nu eigenlijk precies met de Keftiu was gebeurd nadat die natuurramp zich had voltrokken.
Daarnaast waren we eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar waar die Keftiu oorspronkelijk vandaan waren gekomen zo'n 6000 jaar voordat onze jaartelling begon en zij voor het eerst op Kreta aan waren gekomen.
'In het kielzog van de zeevolken' is eigenlijk meer een 'avonturenverslag' geworden dan een wetenschappelijke verhandeling over de zeevolken.
Natuurlijk komen er wel diverse wetenschappelijke zaken in ter sprake - vooral over Knossos - maar het zou voor de rest toch meer een verslag gaan worden van wat wij allemaal mee zouden maken gedurende onze tochten over zee langs de zuidkust van Kreta. Zonder dat dit onze bedoeling was geweest zouden wij in een aantal zeer spannende situaties verzeild gaan raken.
Ons verslag van die reis - en van die ervoor naar Egypte - zou in 14 delen op de site van Grenswetenschap komen te staan onder de naam 'In het spoor van de zeevolken'. Deze site publiceert nu geen nieuwe items meer, maar de oude - waaronder die van mij - zijn er nog steeds te lezen.
Ik heb het verslag van die reis inmiddels (2014) geheel herzien en er een PDF bestand van gemaakt waardoor het nu zelfs per e-reader kan worden gelezen. Men kan het nu hieronder downloaden.
In het kielzog der zeevolken pdf
Daarnaast kan men hieronder een aantal beelden op film hierover terug vinden op Youtube
We wilden dit echter op een bijzondere manier gaan doen, namelijk min of meer op de wijze waarop de Keftiu het zelf zouden hebben gedaan. Vanaf zee. Ons was bekend dat er diverse organisaties waren die per kayak langs de kusten van Kreta reisden, dat leek ons ook wel wat maar dan wel per eigen kayak en liefst eentje waarmee dan ook nog eens kon worden gezeild. Zo deden de eerste eilandbewoners het uiteindelijk ook min of meer. Die hadden schepen waarmee zowel kon worden geroeid als kon worden gezeild.
Zo wilden we dan al die plaatsen gaan bezoeken die van historische waarde waren, om zo meer aan de weet te kunnen komen over de identiteit van die zeevolken en wat er nu eigenlijk precies met de Keftiu was gebeurd nadat die natuurramp zich had voltrokken.
Daarnaast waren we eigenlijk ook wel nieuwsgierig naar waar die Keftiu oorspronkelijk vandaan waren gekomen zo'n 6000 jaar voordat onze jaartelling begon en zij voor het eerst op Kreta aan waren gekomen.
'In het kielzog van de zeevolken' is eigenlijk meer een 'avonturenverslag' geworden dan een wetenschappelijke verhandeling over de zeevolken.
Natuurlijk komen er wel diverse wetenschappelijke zaken in ter sprake - vooral over Knossos - maar het zou voor de rest toch meer een verslag gaan worden van wat wij allemaal mee zouden maken gedurende onze tochten over zee langs de zuidkust van Kreta. Zonder dat dit onze bedoeling was geweest zouden wij in een aantal zeer spannende situaties verzeild gaan raken.
Ons verslag van die reis - en van die ervoor naar Egypte - zou in 14 delen op de site van Grenswetenschap komen te staan onder de naam 'In het spoor van de zeevolken'. Deze site publiceert nu geen nieuwe items meer, maar de oude - waaronder die van mij - zijn er nog steeds te lezen.
Ik heb het verslag van die reis inmiddels (2014) geheel herzien en er een PDF bestand van gemaakt waardoor het nu zelfs per e-reader kan worden gelezen. Men kan het nu hieronder downloaden.
In het kielzog der zeevolken pdf
Daarnaast kan men hieronder een aantal beelden op film hierover terug vinden op Youtube
De zeevolken op het spoor.
2011 zouden we terugkeren naar Kreta om eindelijk te ontdekken wie die 'zeevolken' nu waren en waar die allereerste Kretenzers vandaan moesten zijn gekomen.
We hadden geleerd van onze ervaringen het jaar ervoor en hierdoor geen problemen meer met de eigenaardigheden van de zee rondom Kreta ondervinden. We deden nog wel veel vanaf zee in eerste instantie, maar deze keer luisterden we beter naar wat die Keftiu zelf aan informatie over hun kusten hadden nagelaten.
We hadden besloten om - naast de dingen die we vanuit de 'hoofdplaats' Iraclion zelf zouden gaan bezoeken - de dingen die we nog verder wilden onderzoeken vanuit het uiterste oosten van Kreta vanaf zee te benaderen. En dit leverde het door ons gewenste resultaat op.
De verhandeling hierover zou begin 2012 op Grenswetenschap verschijnen in 10 delen met dezelfde naam als hierboven. In het kader van de plaatsing hier is dit verslag inmiddels geheel herzien en op pdf formaat gemaakt.
Dit verslag bevat eigenlijk alle informatie waar we naar op zoek waren gegaan en verschilt hierdoor enorm van het vorige verslag ('in het kielzog der zeevolken') omdat we ons hier meer tot wetenschappelijke informatie konden beperken. Al staat er nu en dan natuurlijk nog wel een verslag in van hoe we tot die informatie kwamen, hoe we daar naartoe reisden en dergelijke.
Persoonlijk denk ik dat dit verslag erg veel toevoegende waarde heeft op het gebied van onderzoek naar die eerste Kretenzers, en wie die 'zeevolken' nu eigenlijk waren.
Hieronder valt het verslag te downloaden.
De zeevolken op het spoor pdf
Van ons bezoek in 2011 zijn twee filmpjes op Youtube te bekijken.
2011 zouden we terugkeren naar Kreta om eindelijk te ontdekken wie die 'zeevolken' nu waren en waar die allereerste Kretenzers vandaan moesten zijn gekomen.
We hadden geleerd van onze ervaringen het jaar ervoor en hierdoor geen problemen meer met de eigenaardigheden van de zee rondom Kreta ondervinden. We deden nog wel veel vanaf zee in eerste instantie, maar deze keer luisterden we beter naar wat die Keftiu zelf aan informatie over hun kusten hadden nagelaten.
We hadden besloten om - naast de dingen die we vanuit de 'hoofdplaats' Iraclion zelf zouden gaan bezoeken - de dingen die we nog verder wilden onderzoeken vanuit het uiterste oosten van Kreta vanaf zee te benaderen. En dit leverde het door ons gewenste resultaat op.
De verhandeling hierover zou begin 2012 op Grenswetenschap verschijnen in 10 delen met dezelfde naam als hierboven. In het kader van de plaatsing hier is dit verslag inmiddels geheel herzien en op pdf formaat gemaakt.
Dit verslag bevat eigenlijk alle informatie waar we naar op zoek waren gegaan en verschilt hierdoor enorm van het vorige verslag ('in het kielzog der zeevolken') omdat we ons hier meer tot wetenschappelijke informatie konden beperken. Al staat er nu en dan natuurlijk nog wel een verslag in van hoe we tot die informatie kwamen, hoe we daar naartoe reisden en dergelijke.
Persoonlijk denk ik dat dit verslag erg veel toevoegende waarde heeft op het gebied van onderzoek naar die eerste Kretenzers, en wie die 'zeevolken' nu eigenlijk waren.
Hieronder valt het verslag te downloaden.
De zeevolken op het spoor pdf
Van ons bezoek in 2011 zijn twee filmpjes op Youtube te bekijken.